BEBEĞİM UYUMUYOR, AĞLIYOR, HUZURSUZ

Dokuz aydır beklediğiniz o gün geldi ve çattı. Sonunda bebeğinizi kucağınıza aldınız, ama her şey düşündüğünüz gibi toz pembe gitmiyor olabilir.
Bir yandan doğum sonrası ağrılarınız var, sebepsiz ağlama krizlerine giriyorsunuz, hatta zaman zaman çocuk sahibi olduğunuz için pişmanlık duyuyorsunuz. Bunların hepsi içinde bulunduğunuz durumun getirdiği psikolojik belirtiler. Panik olmayın, sizin durumunuzda olan bir çok anne benzer duygular içinde, yalnız değilsiniz.
Sizin için adeta bir travmaya dönüşen doğum, bebeğiniz için de öyle. O da şu anda tarifsiz duygular içinde. Dokuz aydır gayet korunaklı ve güvenli olan anne rahmindeydi.

Yemek yemek, çiş, kaka yapmak için fazladan bir çaba göstermesine gerek yoktu. Zaman kavramı onu ilgilendirmiyordu, dış etkilerden uzak keyifli bir hayatı vardı.
Sonra ne oldu, doğdu. Doğar doğmaz biz ondan nefes almasını istedik. 9 aydır oksijen nedir bilmeyen ciğerlerine bir anda oksijen doldu ve ciğerleri yandı.
Çırılçıplaktı biz onu giydirdik, başına şapka, ayağına çorap hatta şık olsun diye bir de ayakkabı...
Zaman kavramını bilmemesine rağmen gece uyumasını, gündüz uyanık kalmasını istiyoruz.
Ağız yolu ile beslenmesini, emmesini, çişini kakasını altına bağladığımız beze yapmasını istiyoruz.
Bunlar ağlaması, uyumaması ve huzursuz olması için yeterince geçerli sebepler değil mi sizce de. Bir an için kendimizi onun yerine koyalım, gerçekten de zor bir durum
Bebeğiniz yeni geldiği bu dünyaya alışana kadar bu ağlamaları ve huzursuzluğu bir süre daha devam edebilir. Bu durumla baş edemeyeciğinizi düşünüyorsanız bir uzmandan destek almanızda fayda olacaktır.
Kendinizi ve bebeğinizi daha fazla yıpratmadan, doğru yöntemleri ve iletişim tarzını kullanarak bu dönemi sağlıklı bir şekilde atlatabilirsiniz
Bebeğinizle mutlu ve sağlıklı günler dileriz