Ebeveynlerin korkulu rüyalarından biri de çocuk istismarı. İstismar diyince insanların aklına önce cinsel suçlar geliyor ancak çocuklara uygulanan her türlü şiddet, bedenen ve ruhen müdahale ya da taciz istismara giriyor. Sadece yetişkinlerin çocukları istismar ettiği de düşünülmesin. Çocuklar da başka çocukları istismar edebiliyor maalesef. Bir çocuğun ailesinden, Tv’den ya da başka şekilde maruz kaldığı negatif davranışları, başka bir çocuğa uygulayarak istismar ettiği olaylar da yaşanıyor. Ebeveynlerin çocuklarının istismara maruz kalıp kalmadığını anlayabileceği bazı işaretler var:

Çağımız teknoloji çağı iken, çocukları teknolojiden tamamen uzak tutmak doğru değildir. Ancak çocukların teknoloji ile ve teknolojik araçlar ile ne kadar yakın olacaklarına biz anne babalar karar vermeliyiz.

Artık hemen hemen her evde akıllı telefon ve tablet bilgisayarlar bulunmaktadır. Biz yetişkinler bile bu araçlar ile bu kadar yoğun ilgilenirken, çocukların da ilgi duymaları normaldir.

Özellikle de çocukların biz yetişkinlerin davranışlarını model aldığını ve kendi davranışlarını da bu modellemeye göre şekillendirdiklerini düşünürsek, bizim tablet, telefon ile ilgilenme şeklimiz ve süremiz daha da önem kazanmaktadır.

Çocuklar dünyaya geldikleri ilk andan itibaren anne babalarının koruması altındadır. Çocuk kaç yaşına gelirse gelsin, anne baba bu korumacı yaklaşıma devam etmek ister.

Özellikle çocuğunun diğer çocuklarla olan ilişkisi anne babalar için çok önemlidir. Çocuğunun sosyal kabulü, arkadaşlarını onunla ilgili düşünceleri, istenen bir çocuk olup olmaması, oyuncakları paylaşama durumu gibi birçok durum çocuktan ziyade anne baba için önemlidir.

Çocuğu başka bir çocuk ile oyun oynarken, elinden oyuncağı alındığında, anne babalar bu durumdan çocuğa göre daha fazla etkilenebilirler. Hatta olayı kişiselleştirip, bu hareket çocuklarına değil de, kendilerine yapılmış gibi üzülüp, diğer çocuğa ve ailesine abartılı tepkiler verebilirler.

Disleksi, bir zeka geriliği değildir. Disleksi tanısı almış olan çocukların öğrenme potansiyelleri vardır, ancak öğrenme stilleri ve süreleri diğer çocuklara göre farklı olabilir.

Bu nenle çocuğu disleksi tanısı almış olan ailelerin telaşlanmasına, paniğe kapılmasına, çocuğunda bir yetersizlik ya da gelişimsel sorun olduğunu düşünmesine gerek yoktur.
İlk etapta yapılması gereken, var olan bu durumu kabul edebilmektir. Kabullenme süreci arkasından başarı sürecini de getirecektir.

Beklenilen zamanda ve normal doğum ağırlığı ile dünyaya gelen bebeklerde gelişim takibi nasıl önemliyse, prematüre bebeklerde de bir o kadar, hatta daha da fazla önemlidir.

Prematüre doğan bebeklerin yoğun bakımda kalma süreleri ne kadar uzunsa ve orada ne kadar fazla ek destek tedavi ve terapi almışlarsa, bu gelişim takibinin önemi daha da artar.
Yenidoğan ünitesinde, yoğun bakım servisinde prematüre bebekler için ek destek tedavileri yapılmaktadır. Bunların en bilineni küvezde tutulma durumudur. Ama özellikle 1000 gramın altında doğan bebekler için solunum terapileri de uygulanabilmektedir. Bu tarz ek tedavi ve terapi alan bebeklerin eve çıktıktan sonra doktorun ön gördüğü şekilde haftada bir ya da iki haftada bir şekilde gelişim takibinin yapılması uygundur.