K.S'yi ailesi konuşma problemi olduğu, kelimelerin başında kekelediği için getirmişti. Aile ile yaptığım görüşmede bana anlattıklarından sonra edindiğim ilk izlenim ciddi bir kekeleme sorunu olduğu yönde idi. Daha sonra çocuk ile yaptığım değerlendirmede farklı bir tablo çıktı ortaya. K.S. benimle konuşurken neredeyse hiç kekelemiyordu. Bunun üzerine ona şu soruyu sordum. "Siz bugün neden buraya geldiniz biliyor musun" Biliyorum dedi. Açıklaması şuydu. "Annem ile babam benim konuşmamda sorun olduğunu düşünüyor. Aslında beni rahat bıraksalar, konuşurken gözümün içine bakmasalar ben takılmadan konuşuyorum" 9 yaşındaki bu çocuğun bu açıklamaları bana şunu düşündürdü. "Her zaman sorunu çocuklarda aramamalıyız, biraz a kendimize bakmalıyız"...